Z wokandy Sądu Rejonowego w Jarocinie: jak zmusić męża/żonę do finansowego dbania o rodzinę
Nie jest żadną tajemnicą, że rodzice są zobowiązani do utrzymywania swoich dzieci. Jeśli któreś z nich tego nie robi, można wytoczyć sprawę o alimenty. Podobnie, dość powszechna jest wiedza o tym, że w pewnych przypadkach można domagać się alimentów od byłego małżonka. Mało kto pamięta jednak, że obowiązek przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny jest jednym z podstawowych obowiązków małżonków i jest on chroniony prawnie jako potencjalne roszczenie. Co to oznacza w praktyce? W typowych sytuacjach, małżonkowie prowadząc wspólnie gospodarstwo domowe razem dbają o realizacje potrzeb rodziny (finansowo/poprzez osobiste zaangażowanie). Zdarzają się jednak sytuacje skrajne, w których pomimo iż formalnie para pozostaje jeszcze małżeństwem, jedno z małżonków uchyla się od obowiązków finansowych wobec rodziny. Co w takiej sytuacji może zrobić drugi małżonek? Odpowiedzi udzielę posiłkując się wyrokiem Sądu Rejonowego w Jarocinie:
Oboje małżonkowie obowiązani są każdy według swych sił i możliwości zarobkowych i majątkowych przyczyniać się do zaspokojenia potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także w całości lub w części na osobistych staraniach o wychowywanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym (art. 27 Kro).
W literaturze przedmiotu i praktyce prawa przyjmuje się, że realizację obowiązku alimentowania członków rodziny (a dotyczy to także obowiązku alimentacyjnego z art. 27 Kro) należy ustalić według zasady tzw. równej stopy życiowej. „Stopa życiowa”, a więc ekonomiczny poziom życia rodziny wynika z możliwości majątkowych i zarobkowych jej członków, które równocześnie wyznaczają poziom realizacji potrzeb. Równa stopa życiowa nie wynika z matematycznego podziału dochodów według ilości członków rodziny lecz z zachowanego poziomu życia według indywidualnych potrzeb odpowiednich i zróżnicowanych w zależności od płci, wieku , zawodu, stanu zdrowia, roli społecznej, a w przedmiotowej sprawie także miejsca zamieszkania (por. wyrok Sądu Najwyższego w sprawie IIICZP 43/72 publ. OSN CP 1972 nr 11 poz. 198).
Sąd przyjął, że dotychczasowy budżet, którym dysponowała powódka wynosił miesięcznie ok. 2000 zł. Na zaspokojenie potrzeb własnych powódka mogła przeznaczyć kwotę 450 zł, na rzecz K. po 700 zł, a na rzecz A. po 600 zł- miesięcznie.
Sąd uznał, że do czasu podjęcia pracy zawodowej przez M. J., to na pozwanym powinien spoczywać zasadniczy ciężar utrzymania rodziny i to zarówno małoletnich jak i częściowo małżonki. Z tego względu Sąd przyjął, że w okresie od 01 kwietnia 2015r. (tj. zaprzestania łożenia na rodzinę do dnia 5.10.15r. (uzyskania dochodów własnych przez powódkę) M. J. (1) winien przyczyniać się tytułem udziału w zaspokojeniu potrzeb rodziny kwotę po 1300 zł miesięcznie. Na kwotę tą złożyły się koszty częściowego utrzymania M. J. – tj. kwoty 200 zł miesięcznie i po 550 zł na każdego z synów.
Pozwany M. J. (1) swoją pracą zarobkową w Anglii wyczerpuje swoje możliwości zarobkowe i majątkowe, zarabiając średnio 1040 funtów miesięcznie.
Powódka M. J. (2) swym postępowaniem w trosce o zaspokojenie potrzeb rodziny także wyczerpuje swoje możliwości zarobkowe i zawodowe. Do dnia 5.10.15r. tj. do czasu podjęcia pracy zawodowej, zadośćuczyniała temu obowiązkowi przez troskę , opiekę i wychowanie wspólnych dzieci A. i K.. W tym czasie pobierała zasiłek wychowawczy w wysokości 400 zł miesięcznie właśnie po to, by móc zająć się małoletnimi. Aktualnie wzrosły jej dochody do kwoty 1600 zł miesięcznie netto co pozwala na bogatszą finansowo realizację potrzeb życiowych poszczególnych członków rodziny.
Dochody z pracy zarobkowej pozwalają M. J. na zaspokojenie własnych potrzeb życiowych w całości, a także do częściowego przyczyniania Siudo zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb życiowych synów małoletniego A. i K..
Zasądzone od pozwanego M. J. (1), począwszy od 6.10.2015r. kwota na zaspokojenie potrzeb rodziny w wysokości 1.100 zł ustalona jest w gruncie rzeczy na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego A. J. do kwoty po 550 zł miesięcznie i na rzecz małoletniego K. J. do kwoty po 550 zł.
Swoją drogą ciekawe, jak często sądy w Jarocinie, Środzie Wielkopolskiej, Śremie, Pleszewie, Krotoszynie czy Gostyniu zajmują się tego rodzaju trudnymi sytuacjami rodzinnymi.
Czy niniejszy artykuł odpowiedział na wszystkie Państwa pytania i wątpliwości? Jezeli macie Państwo jeszcze jakieś pytania, to zapraszam do kontaktu z naszym prawnikiem. Nie ograniczamy się przy tym tylko do Jarocina. Zapraszamy tez do kontaktu z Kancelarią mieszkańców takich miast jak: Krotoszyn, Pleszew, Ostrów, Gostyń, Koźmin, Gizałki, Borek Wielkopolski, Kalisz.
Adwokat Anna Konrady Kancelaria Prawna w Jarocinie
Kościuszki 17 Jarocin